Γράντας: Η Γ” εθνική είναι δεδομένη!

Ο παλιός πρόεδρος του Άρη, Λάμπρος Γράντας, έδωσε εχθές συνέντευξη στη εκπομπή «Βαβυλωνία» του τηλεοπτικού καναλιού EURO. Η συνέντευξη έχει ως εξής:

 
  
  
  

Να ξεκινήσουμε από το κεφάλαιο «Άρης». Διατελέσατε πρόεδρος ενός εύρωστου οικονομικά Άρη, που έφτασε ένα πέναλτι μακριά από μια λαμπρή ευρωπαϊκή πορεία. Στη συνέχεια ακολούθησε μια κατάσταση ολοένα και χειρότερη, για να φτάσουμε στο σήμερα. Τι είναι όμως αυτό το σήμερα;

Το σήμερα του Άρη είναι μαύρο. Έτσι όπως το έχουν εξελίξει, έτσι όπως είναι δομημένο, είναι ένα …σήμερα χωρίς μέλλον κι έχω κουραστεί να το λέω. Δυστυχώς επικρατήσανε αυτοί οι επαγγελματίες του ποδοσφαίρου, που θέλουν να ζουν από αυτό, έφυγε όλος ο καλός κόσμος από το ποδόσφαιρο του Άρη. Δεν το κατάλαβαν πολλοί πως εξελίχθηκε αυτή η κατάσταση, εγώ το φώναζα χρόνια και με λέγαν γραφικό. Χρόνια όμως τους λέω το ίδιο πράγμα: όταν από τότε, το 1993 ακόμα ο Σαουρίδης, ο Σκόρδας κι όλοι αυτοί κάνανε την οργάνωση, τους συνδέσμους, με συμφέροντα μέσα εγώ φώναζα «όχι, όχι πρέπει να διαλυθείτε». Πριν λίγο καιρό οι ίδιοι κάνανε την Κοινωνία Μελών, που δεν μπορούσα να καταλάβω σε τι θα βοηθούσε. Σήμερα η Κοινωνία του Άρη είναι ο μεγαλομέτοχος και αυτό έχει φυσικά και υποχρεώσεις. Αλλά τι κάνουν αυτοί; Ψάχνουν κάποιον να βάλει λεφτά, τάζουν έναν «παράδεισο», αλλά θέλουν να αποφασίζουν αυτοί.

Είχα τον Δημήτρη Ηλιάδη στο γραφείο μου πριν 6-7 μήνες και τον ρώτησα πως έγινε πρόεδρος. Μου απάντησε ότι ο Σκόρδας δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία και επικράτησε τελικά ο δικός του σχηματισμός. «6 μήνες ζωή έχεις» του τόνισα και με είπαν τρελό. Γιατί υπολόγισε ότι μέσα σε ένα εξάμηνο ο Σκόρδας, σιγά σιγά, θα κατάφερνε να αποκτήσει την πλειοψηφία. Κάνουν μια γενική συνέλευση λοιπόν ένα απόγευμα και λένε: «δεν μας κάνετε κύριε πρόεδρε», αυτό ήταν. Όταν συμβαίνουν τέτοια στον Άρη, υπάρχει περίπτωση έρθει κάποιος σοβαρός άνθρωπος να βάλει τα λεφτά του στο σύλλογο;

Ο Σκόρδας ήρθε για δύο απλούς λόγους. Πρώτον, είναι δεσμευμένα τα ακίνητα του στην εφορία. Τι θα κάνει δηλαδή τώρα, θέλει να πληρώσει την εφορία να αποδεσμεύσει τα ακίνητα. Δεύτερον, γινόταν μια έκθεση. Θα άφηνε τον αφελέστατο Ηλιάδη να κάνει κουμάντο;

Πρέπει να δούμε όμως και τις ευθύνες τις πολιτείας, που παρακολουθεί να δημιουργείται μια τέτοια ζοφερή κατάσταση και να καταστρέφεται μια από τις ιστορικότερες ομάδες της Ελλάδος. Αυτή η ομάδα μπήκε στο άρθρο 44 πριν λίγα χρόνια, τις χαρίστηκαν οφειλές, χρέη…Λίγο αργότερα, βρέθηκε ξανά κοντά στην πτώχευση.

Κοιτάξτε εγώ είχα συναντηθεί με τον Γιώργο Ορφανό όταν ήταν υπουργός Αθλητισμού και του είχα κάνει μια πρόταση. Θεωρώ πως αν την μελετούσαν παραπάνω και την ακολουθούσαν θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. «Θέλετε να σώσετε το ποδόσφαιρο από τα χέρια του κάθε τυχάρπαστου;» του είχα πει. «Λοιπόν, για να γίνεις πρόεδρος σε μία ομάδα θα βάλετε ένα πλαφόν. Α” Εθνική: Για να γίνεις πρόεδρος θα πρέπει να δίνει στο κράτος μια εγγυητική επιστολή με ένα συγκεκριμένο ποσό, μίσο, ένα εκατομμύριο πχ. Στο τέλος της χρονιάς θα στέλνει το κράτος δύο ορκωτούς λογιστές να ελέγξουν τα βιβλία. Αν χρωστάει κάποιος, τα πληρώνει ο ίδιος.» Θα μου πείτε είναι άδικο γιατί ο άλλος κάνει επένδυση, πολύ ωραία, μπορεί να μην πληρώσει τώρα, αλλά να εγγυηθεί γι’αυτά τα χρέη! Όχι όπως γίνεται τώρα, ου άνθρωποι χρεώνουν τις ομάδες και μετά αποχωρούν, τι θα πει αυτό; Άρα είναι πολύ απλό για το κράτος να ελέγξει τις ομάδες. Και δεν γίνεται να είναι πρόεδρος κάποιος χωρίς οικονομική ευρωστία. Στο κάτω κάτω βρίσκεται μέσα στα χρήματα, πως θα αντιμετωπίσει τον πειρασμό;

Εγώ είχα φέρει το 1994 από τη Γερμανία ένα πλάνο «συνδέσμων» και τους το είχα εξηγήσει. Στο πλάνο αυτό θα υπήρχαν πρώτα απ’όλα ονόματα και διαβαθμίσεις: οι «ασημένιοι» οι «χρυσοί», οι «πλατινένιοι» χορηγοί, άνθρωποι για να μπορούν να κρατήσουν αυτούς τους συνδέσμους. Τότε με λοιδωρήσαν, θεωρήθηκα σχεδόν εχθρός. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να πληρώσεις στον επαγγελματικό αθλητισμό.

Η Γ’Εθνική είναι δεδομένη! Το αποκορύφωμα είναι να μείνεις κολλημένος στις ερασιτεχνικές κατηγορίες

Ναι αλλά συμβαίνει και το χειρότερο, δεν πληρώνουν, ούτε αφήνουν τελικά κάποιους άλλους πρόθυμους να πληρώσουν.

Έχω κι αυτό κι έχω κατηγορηθεί επίσης: στο ποδόσφαιρο όποιοι είχαν λεφτά κι ασχολήθηκαν, χασανε, μερικοί καταστραφήκανε μάλιστα…όποιοι δεν είχαν κερδίσανε.

Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο άρθρο 99, στην αίτηση, στην άρνηση, στη νέα αίτηση και στην προσπάθεια για προσωρινή φορολογική ενημερότητα, ώστε να γίνουν οι μεταγραφές.

Τέτοιες κινήσεις σαν αυτή είναι καλές για έναν επιχειρηματία, στον αθλητισμό ισχύουν άλλα δεδομένα. Ο αθλητισμός διδάσκει ήθος, πολιτισμό. Δεν γίνεται να καταφεύγεις συνέχεια σε τέτοια κόλπα, να πάρουμε την ενημερότητα, τα ασφαλιστικά μέτρα, να κάνουμε καμιά μεταγραφή όσο προλάβουμε, να περιμένουμε την εκδίκαση για το 99…και μετά;

Η αναμονή αυτή πάντως αποτελεί σημαντικό χαρτί για την εκάστοτε διοίκηση, γιατί «πουλάει» αισιοδοξία στον κόσμο…

Κοροϊδία μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε καλύτερα…

Όμως περισσότερο απ’όλα, αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος, είναι πως γίνεται η άνθρωποι που ευθύνονται για τον υποβιβασμό της ομάδας στη Β’Εθνική, να κυριαρχούν τα επόμενα χρόνια στο σύλλογο;

Μιλάμε για κωμικοτραγικές καταστάσεις. Έγινε έλεγχος στην περίοδο του Ηλιάδη και το πόρισμα που βγήκε αναφέρεται στην περίοδο διακυβέρνησης του Άρη από τον Σκόρδα. Αυτός ο έλεγχος τώρα βρίσκεται στα χέρια του Σκόρδα! Τι περιμένετε δηλαδή να συμβεί τώρα; Αλλά εδώ το πράγμα έφτασε ακολουθώντας μια πορεία που ξεκίνησε από το 1993. Από τότε εγώ φώναζα, τσίριζα, αλλά ακόμα και κάποιοι που τώρα συμβουλεύουν διαφορετικά τότε είχαν ταχθεί με τους «νεαρούς». Υποθάλψαν λοιπόν ένα «έγκλημα» που δυστυχώς δεν έχει φτάσει ακόμα στην κορύφωση του, θα έχουμε κι άλλα…

Η αποκορύφωση ποια είναι, η χρεωκοπία και η πτώση στη Γ’Εθνική;

Η Γ’Εθνική είναι δεδομένη! Το αποκορύφωμα είναι να μείνεις κολλημένος στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Ο Εδεσσαϊκός ξέρετε που παίζει, στο περιφερειακό. Το 1994 ξέρετε τι ομαδάρα είχε; Δεν είναι φυσικά το μόνο παράδειγμα. Το πρόβλημα δεν έχει τελειώσει, συνεχίζεται όσο λειτουργούν αυτοί έτσι.

Λύση υπάρχει, αυτοί θα αδιαφορήσουν μέχρι να έρθει το οριστικό τέλος ;

Δεν αδιαφορούν, πιστεύουν ότι όλα θα πάνε καλά, θα μπούνε στο 99, θα βρούνε χρήματα…Έχουν διάφορες σκέψεις, αλλά καμία από αυτές δεν στέκει.

Αν έρθει τελικά η πτώση στη Γ’Εθνική, που θεωρείτε εσείς δεδομένη, θα αλλάξει κάτι; Γιατί υπάρχει η λέγεται πως με το που πέσει ο Άρης και διαγραφούν τα χρέη, θα εμφανιστεί ένας «νέος Μελισσανίδης» και σε δύο χρόνια η ομάδα θα είναι πάλι στη Super League

Ναι, καλά! Πρώτα απ’όλα, ας δούμε και την ΑΕΚ αν θα τα βρει όλα τόσο εύκολα. Αλλά το έγκλημα δεν θα τελειώσει τότε, έχει συνέχεια

Με τέτοια δυσβάσταχτα χρέη, που θα βρεθούν τα χρήματα; Πως κάποιος σαν εσάς για παράδειγμα, θα δεχθεί να βάλει τα χρήματα του;

Μπορεί να βρεθεί κάποιος ξένος, από το Ιράκ πχ., κάποιος Άραβας. Ποτέ δεν μπορείς να σκοτώσεις την ελπίδα. Κι αυτή η ελπίδα είναι ότι καλύτερο έχουν, αυτήν πουλάνε. Πριν λίγες μέρες άκουσα πως ο Ηρακλής ασχολείται με κάποιον φημολογούμενο επενδυτή από το Ιράν. Έχουμε δει και μεις «σείχηδες».

Θυμάμαι επί Κόντη, είχαν φέρει έναν ποδοσφαιριστή πήρε περίπου 400 χιλιάδες ευρώ κι έπαιξε μισή ώρα ποδόσφαιρο!

Εσείς έχετε τελειώσει από τον Άρη;

Δεν έχω αποσυρθεί εντελώς, έρχονται πολλοί στο γραφείο μου για το καθετί και μου τα λένε. Αλλά απλά του δίνω κάποιες συμβουλές και φεύγουν. Μετά βέβαια κάνουν το ανάποδο! Αλλά δεν υπάρχει πρόεδρος του Άρη, εκτός από αυτά τα παιδάκια τώρα που να μην έχει περάσει να μιλήσουμε. Όμως στο τέλος κάνουν τα δικά τους και δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο, γιατί μεγαλομέτοχος είναι άλλος.

Το μεγαλύτερο «πάρτυ» στον Άρη πάντως, έγινε τα προηγούμενα χρόνια, είδαμε και τον έλεγχο που αποκάλυψε «αστρονομικά» ποσά για συμβόλαια, όπως τα 10 εκατ. του Κόκε

195 μεταγραφές έκανε τα τελευταία χρόνια ο Άρης! Εμένα μου έφερε μια λίστα ο προηγούμενος πρόεδρος, ο Ψηφίδης, αξιόλογος άνθρωπος, όπου υπήρχε γραμμένο το όνομα ενός ποδοσφαιριστή που δεν είχα ακούσει ποτέ. Υπάρχουν δηλαδή ονόματα που αμα τα βρω και τα αναφέρω δεν τα ξέρετε, κάνανε ένα συμβόλαιο, πήραν λεφτά και φύγανε, δεν παίξανε ποτέ. Θυμάμαι επί Κόντη, είχαν φέρει έναν ποδοσφαιριστή πήρε περίπου 400 χιλιάδες ευρώ κι έπαιξε μισή ώρα ποδόσφαιρο!

Ο Σκόρδας ήρθε για δύο απλούς λόγους. Πρώτον, είναι δεσμευμένα τα ακίνητα του στην εφορία. Τι θα κάνει δηλαδή τώρα, θέλει να πληρώσει την εφορία να αποδεσμεύσει τα ακίνητα. Δεύτερον, γινόταν μια έκθεση. Θα άφηνε τον αφελέστατο Ηλιάδη να κάνει κουμάντο; Έκανε κάποια «μαγικά» στην Κοινωνία Μελών, πήρε μερικούς πιτσιρικάδες με το μέρος του δηλαδή, τον ψηφίσανε κι έδιωξε τον Ηλιάδη.

Πέρα από τα αθλητικά, είστε φυσικά επιχειρηματίας, εξαγωγέας, με μία πολύ σημαντική επιχείρηση, οποία πως τα πηγαίνει σε καιρούς χαλεπούς; Οι εξαγωγές είναι μέρος μιας λύσης του προβλήματος; Γιατί χρόνια τώρα που βρισκόμαστε στη δίνη της κρίσης, η ελπίδα είναι οι εξαγωγές, ο τουρισμός και η γεωργία

 να βρούνε σωστούς κανόνες και να λειτουργήσουν εξαγωγικές μονάδες με ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι αδιανόητο η Ελλάδα να μην μπορεί να φτιάξει ούτε οδοντογλυφίδα!

Δοξα τω θεώ λειτουργεί, ελπίζω ότι θα τα πάμε και καλύτερα. Πιστεύω ότι οι εξαγωγές είναι η ελπίδα της Ελλάδας, πιστεύω ότι οι εξαγωγές είναι βασικός παράγοντας για την ανάκαμψη της χώρας, πιστεύω ότι η έλλειψη εξαγωγών ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάντια της Ελλάδος, πιστεύω ότι ο τουρισμός έχει κάποιες δυνατότητες, όχι όμως απεριόριστες, κάτι που το έχουν οι εξαγωγές.

Τι είναι αυτό που λείπει από το ελληνικό «επιχειρείν», που εμποδίζει τους ανθρώπους να κάνουν κάτι διαφορετικό, να κοιτάξουν λίγο παραέξω. Ήταν η νοοτροπία, η λαμογιά, η προχειρότητα που οδήγησε σε διάλυση πολλών επιχειρήσεων;

Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ μια σωστή παρακολούθηση των εξαγωγών, δεν θεσπίστηκαν σωστοί νόμοι και διατάξεις για να ελέγξουν και να βοηθήσουν τη βιομηχανία και τις επιχειρήσεις. Επικράτησε από το 1981 και μετά μια αλλοπρόσαλλη κατάσταση με τους συνδικαλιστές, που εγώ τους θεωρώ εγκληματίες, κλείσανε πάρα πολλές βιομηχανίες στην Ελλάδα, υπήρχαν λαμόγια, κλέφτες που πήραν επιδοτήσεις, αλλά δεν ήταν όλοι έτσι φυσικά. Έφτασε λοιπόν η Ελλάδα το 2010 να μην εξάγει τίποτα! Εισάγαμε τα πάντα, θυμάμαι κάποτε είχαμε την ΙΖΟΛΑ, έφτιαχνε κουζίνες, στο Βόλο είχαν κάνει αυτοκίνητα, εδώ στη Θεσσαλονίκη τα ΠΟΝΥ, τα οποία τα διαλύσανε και δεκάδες άλλες επιχειρήσεις που τις χρειαζόταν η Ελλάδα.

Πρέπει να γίνουν εξαγωγές, χωρίς αυτές η Ελλάδα δεν έχει μέλλον. Πρέπει το κράτος να στραφεί σε μια λογική, κάτσει με τα συνδικάτα των βιομηχάνων, των βιοτεχνών, δεν με ενδιαφέρει ποιους, να βρούνε σωστούς κανόνες και να λειτουργήσουν εξαγωγικές μονάδες με ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι αδιανόητο η Ελλάδα να μην μπορεί να φτιάξει ούτε οδοντογλυφίδα!

 Εδώ υπάρχει άνθρωπος στην Αμερική που διαχειρίζεται 13 τρισ. ευρώ! Τι να του πεις αυτουνού για μετοχές, όποτε θέλει τις ανεβάζει, τις κατεβάζει, αγοράζει όλο το χρηματιστήριο.

Πως ξεκίνησε αυτό το κακό; Είναι αποτέλεσμα όλης αυτής της στημένης ευμάρειας προηγούμενων δεκαετιών; Γιατί όλα αυτά τα καλά χρόνια δεν κάναμε δυνατές επιχειρήσεις;

Ψάχναμε πάντα την εύκολη λύση και αυτή ήταν να κάνουμε εισαγωγές. Αυτό το σοσιαλιστικό δόγμα που έλεγε «δώστε τους μισθούς στους εργαζόμενους, αυτά τα χρήματα θα πέσουν στην αγορά που θα κινηθεί από τον τριτογενή τομέα σε δευτερογενή και πρωτογενή» Αν γινόταν αυτό τελικά θα ήταν καλό για τη χώρα γιατί τα χρήματα που θα έδινε το κράτος στους εργαζόμενους θα τα έπαιρνε πίσω με φόρο. Τι έγινε όμως; Όταν οι εργαζόμενοι πήραν τα χρήματα και βγήκαν να τα ξοδέψουν στην αγορά, ό,τι αγόραζαν ήταν εισαγόμενο. Έτσι τα λεφτά μας έφυγαν στο εξωτερικό και δημιουργήθηκε ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο. Από κει και πέρα υπήρξε και ασυδοσία στη σπατάλη του «εύκολου χρήματος» που έπεσε στην αγορά, όποιος προλάβαινε έκλεβε και ποιος να μπορέσει να σκεφτεί τότε να κάνει μια βιομηχανία ή βιοτεχνία, διαδικασία αρκετά επώδυνη. Οπότε, επιδοτήσεις, «λαδώματα» και μη μιλάτε. Αυτό που σας έλεγα και με τον Άρη. Όλοι γνώριζαν το πρόβλημα αλλά το κάλυπταν.

Και κλείνοντας σιγά σιγά, τώρα τι; Τι θα συμβεί στην οικονομία που έχει πρόβλημα, όχι μόνο η ελληνική αλλά και η παγκόσμια, καθώς πέρασε στα χέρια των αγορών και σε λίγους ανθρώπους, σε απίστευτα λίγους.

Υπάρχει ένα παγκόσμιο πρόβλημα και ίσως κάποια στιγμή οι κυβερνήσεις αποφασίσουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Γιατί σήμερα κανένα κράτος δεν κυβερνάται από την κυβέρνηση του. Όλα τα κράτη κυβερνούνται απο τους επενδυτές. Καταρχάς δεν έχουν λεφτά, όλα τα χρήματα έχουν μαζευτεί στις αγορές. Από κει που λέγαμε εμείς «αγορά» το Καπάνι, την Τσιμισκή η άλλα σημεία, καταλήξαμε στην αγορά που είναι μια αόριστη έννοια, όπου κάποιοι τυχοδιώκτες καταφέρανε να μαζέψουν τα χρήματα του κοσμάκη και να κάνουν με αυτά πλέον ό,τι θέλουν. Εδώ υπάρχει άνθρωπος στην Αμερική που διαχειρίζεται 13 τρισ. ευρώ! Τι να του πεις αυτουνού για μετοχές, όποτε θέλει τις ανεβάζει, τις κατεβάζει, αγοράζει όλο το χρηματιστήριο.

 Θα αντιδράσουν οι κυβερνήσεις σε αυτήν την κατάσταση;

Πιστεύω θα το δούνε οι κυβερνήσεις και θα αντιδράσουν. Αυτά δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, όπως χρειάστηκαν χρόνια για να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση, έτσι θα περάσουν και χρόνια για να φτιάξουν τα πράγματα όπως ήταν. Τρεις εταιρείες θα σας δώσω ως παράδειγμα: η Walmart, η Microsoft και τα Macdonalds, ξέρετε πόσους υπαλλήλους έχουν; 3μιση εκατομμύρια! Με τόσο προσωπικό ξέρετε τι μπορεί να κάνει; Γιατί να αφήσει το κράτος να γίνει κάτι τέτοιο, όταν οι συνέπειες μπορούν να αποδειχθούν καταστροφικές; Εδώ στην Ελλάδα έρχεται η Black Roc, ελέγχει τις τράπεζες, αποφασίζει τα επισφαλή δάνεια και μετά έρχεται μια άλλη εταιρεία της Black Roc κι αγοράζει αυτά τα δάνεια. Πως γίνεται να συμβαίνει αυτό;

Δεν είναι δυνατόν τα κράτη να επιτρέπουν τέτοιες κινήσεις. Να πάμε στις τράπεζες. Οι τράπεζες δημιουργήθηκαν για να διευκολύνουν τις συναλλαγές, σήμερα δεν υπάρχουν τράπεζες. Όλες είναι επενδυτικές, καμία δεν κάνει τραπεζική εργασία. Ξέρω τράπεζα που συμμετέχει σε καφετέρια, φανταστείτε σε πόσες επιχειρήσεις εμπλέκεται η καθεμιά. Ο Κοντομηνάς έκανε μια εταιρεία, δεν πήγε καλά και μετά πήγε ο Φιλιππίδης του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και την αγόρασε. Με ποιο δικαίωμα, τι είναι επιχείρηση;

Και είναι παράλογο το κέρδος αυτών των επιχειρηματικών κινήσεων να πηγαίνει στα χέρια των λίγων, ενώ ενδεχόμενη ζημία να τη χρεώνεται ο κόσμος που απλά έβαλε τα λεφτά του.

Ακριβώς, για παράδειγμα διευθυντής της Lehman Brothers είχε αμοιβή 120 εκατ. το χρόνο. Πτώχευσε η Lehman Brothers, αυτός πήρε τα εκατομμύρια του που μάζευε τόσα χρόνια και πήγε να εργαστεί αλλού, ενώ ο κόσμος έχασε τα λεφτά του…

Πηγή: aris.re